Γεννήθηκα σε ένα σπίτι που ήδη είχε ζώα, μια και οι γονείς μου τα πήγαιναν καλά με τα ζώα. Μια μαύρη γάτα την Αραπίτσα και ένα θηλυκό λυκόσκυλο την Μπέλα, που τα πήγαιναν καλά κι αυτά μεταξύ τους. Έτσι το να έχω κάποιο ζώο στο σπίτι και στην συνέχεια της ζωής μου, ήταν φυσικό για μένα.
Όταν ήμουν τεσσάρων ετών νευρίασα για πρώτη φορά στην ζωή μου. Παίζαμε με τους υπόλοιπους πιτσιρικάδες και πιτσιρίκες σε μια μεγάλη ξύλινη σκάλα-μπορεί να μην ήταν και τόσο μεγάλη αλλά όταν είσαι μικρός τα πάντα σου φαίνονται μεγάλα-όταν μια γάτα που ανήκε στην κυρία που έμενε στο επάνω διαμέρισμα, ανέβηκε την σκάλα ανέμελη μια και μας είχε συνηθίσει να παίζουμε εκεί. Ένας από τους πιτσιρικάδες της παρέας την έπιασε από την ουρά και την τράβηξε προς τα κάτω με μια κίνηση άγαρμπη που ήταν φανερό πως έκανε την γάτα να πονέσει. Εκείνο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν η χαρά του και το πόσο διασκέδαζε που ταλαιπωρούσε την γάτα.Θυμάμαι ακόμα αυτό το ύφος της χαράς στα μάτια του γι αυτό που έκανε και ήταν αρκετό για να του δώσω την πρώτη σφαλιάρα που έδωσα στην ζωή μου, ώστε να σταματήσει αυτό που έκανε.
Κάποια χρόνια αργότερα, θα ήμουν περίπου 8 ετών όταν παρακολούθησα ένα γεγονός που ήταν από την φύση τους σοκαριστικό. Η οικογένεια που έμενε σε κάποιο σπίτι απέναντι, είχε μια γάτα, που κάποια στιγμή γρατζούνισε την μικρή κόρη του ζευγαριού. Όχι τίποτα σπουδαίο. Μια μικρή γρατζουνιά στο χέρι. Ο μπαμπάς της μικρής έπιασε την γάτα, έδεσε τον λαιμό της μ` ένα σκοινί και μετά άρχισε να την κοπανάει με όλη του την δύναμη κάτω, με τον τρόπο που οι ψαράδες κοπανάνε τα χταπόδια, μέχρι που το άτυχο ζώο έγινε σχεδόν λιώμα. Ήμασταν μια παρέα από 8χρονους που παρακολουθούσαμε το ιδιαίτερα αποτρόπαιο θέαμα, ψελίζοντας μόνο να την αφήσει.
Δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ γιατί ο πατέρας αυτή της μικρής θανάτωσε μ` αυτόν τον τρόπο ένα ζώο εξ αιτίας μιας γρατζουνιάς.
Αυτές οι σχετικά ξεχασμένες εικόνες, ήρθαν στο μυαλό μου πριν λίγες μέρες παρακολουθώντας εκείνο το βίντεο με τους δύο φαντάρους που κρατώντας έναν άτυχο σκύλο από τα χέρια κι από τα πόδια, το έκαναν κούνια μπέλα διασκεδάζοντας προφανώς με το κατόρθωμα και μετά τον εκσφενδόνισαν στον αέρα, πάνω από το συρματόπλεγμα, σ` ένα γκρεμό ή σ` ένα ρέμα που υπήρχε εκεί.
Έβλεπα πάντα με υποψία τους ανθρώπους που δεν αγαπούν τα ζώα. Υπάρχει κάτι στο μυαλό ενός ανθρώπου που δεν αγαπά τα ζώα που παραμένει ανεξιχνίαστο. Καταλαβαίνω όμως τους ανθρώπους, που δεν θέλουν να έχουν ένα ζώο στο σπίτι. Είτε γιατί πάσχουν από αλεργίες, είτε γιατί φοβούνται τις ασθένειες, είτε γιατί δεν θέλουν να κάνουν τον κόπο ή τα έξοδα που συνοδεύουν την φροντίδα ενός οικόσιτου ζώου.
Αισθάνομαι απεναντίας μια σχετικότητα με τους ανθρώπους που αγαπούν τα ζώα. Χωριζόμαστε γενικά σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με τις προτιμήσεις μας. Ανάλογα με το είδος της μουσικής που προτιμάμε, ανάλογα με τις ταινίες που βλέπουμε, ανάλογα με το αν είμαστε οπαδοί ή όχι κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας.
Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν τα ζώα ανήκουν σε μια διαφορετική κατηγορία από αυτήν στην οποία ανήκουν όσοι αγαπούν τα ζώα. Είναι σε κάποιους τομείς της βαθύτερης ψυχολογίας διαφορετικοί.
Ως εδώ τα πράγματα είναι ας το πούμε έτσι "νορμάλ". Εγώ αγαπώ τα ζώα , εσύ δεν αγαπάς τα ζώα, είμαστε απλώς διαφορετικοί, στον βαθύτερο πυρήνα της ψυχολογίας μας.
Είναι όμως μια τελείως διαφορετική κατηγορία εκείνοι που βασανίζουν τα ζώα. Δεν είναι απλή περίπτωση αυτοί που βασανίζουν τα ζώα. Είναι μια ειδική κατηγορία της εγκληματικής ψυχοπαθολογίας. Για την εγκληματολογία αυτό που ξεχωρίζει τον βασανιστή των ζώων από τον βασανιστή ανθρώπων, είναι συνήθως μόνο ο φόβος της ποινής. Αλλιώς και αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, θα μπορούσε όχι μόνο να εξελιχθεί σε βασανιστή ανθρώπων αλλά και σε φονιά. Όχι αυτός που θα μπορούσε να γίνει περιστασιακά φονιάς εν βρασμώ ψυχής ή σε κάποιου άλλου τύπου παρόμοια και σχετική συγκυρία. Αυτό που εξομοιώνει τον βασανιστή ή και φονέα ανθρώπων με τον βασανιστή και φονέα ζώων, είναι η απόλαυση του εγκλήματος. Όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο σ` ένα φυσιολογικό άνθρωπο, ο βασανισμός ή και ο φόνος για κάποια είδη ανθρώπων αποτελεί ένα είδος ηδονής.
Δεν είναι αστείο. Δυστυχώς έτσι διαμορφώνεται πολύ συχνά η ανθρώπινη φύση.
Αλλιώς δεν θα είχαν υπάρξει στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Συμπτωματικά σήμερα έγινε και μεγάλη συζήτηση για το νομοσχέδιο για τα αδέσποτα και τα δεσποζόμενα ζώα, που τελικά αποσύρθηκε.
Σύμφωνα με την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία τα «τρωτά» σημεία των 23 άρθρων του νομοσχεδίου ήταν:
1. ότι άνοιγε διάπλατα ο δρόμος για μαζικές ευθανασίες αφού η ασφαλιστική δικλείδα των φιλοζωικών σωματείων στις 5μελείς επιτροπές για το θέμα αυτό έπαυε να υπάρχει
2. ότι μέσα από αντιφατικές και αλληλοαναιρούμενες διατάξεις καταργούσαν την εθελοντική προσφορά των φιλοζωικών σωματείων, γεγονός που θα είχε σαν αποτέλεσμα να πλημμυρίσει αδέσποτα η χώρα ενώ καταργούσαν και την υιοθεσία νεαρών ζώων μέχρι και 6 μηνών.
3. ότι ήταν υπό κατάργηση στην ουσία η υιοθεσία αδέσποτων ζώων από χιλιάδες φιλόζωους πολίτες χωρών μελών της ευρωπαϊκής ένωσης
4. ότι χιλιάδες Έλληνες πολίτες θα καλούνταν μέσα από τους περιορισμούς του αριθμού των ζώων στις κατοικίες και τα διαμερίσματα να πετάξουν τα ζώα τους διαφορετικά θα υποχρεώνονταν να υποστούν τα εξοντωτικά πρόστιμα που προβλέπτονταν στο νομοσχέδιο έκτρωμα
5. ότι εισαγόταν και πάλι ο εφιάλτης της επονείδιστης τροπολογίας για την εξορία των αδέσποτων στα όρη και τα βουνά
6. ότι οι κτηνίατροι καλούνταν να μην εξετάζουν ζώα άρρωστα ,τραυματισμένα,δηλητηριασμένα κλπ, αν δεν είχαν σήμανση
7. ότι ο πνιγμός, η σύνθλιψη, η δηλητηρίαση ,το κρέμασμα κλπ των ζώων δεν υπάγονταν στην πρωτοεισαγόμενη έννοια της μη σύννομης θανάτωσης και είχαν μικρότερες ποινές φυλάκισης κοκ .
Αυτό το τελευταίο που επισημαίνει η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία, είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Καλά θα έκανε επίσης,όποιος συνέταξε το νομοσχέδιο να το κοιτάξει πάλι και με την ευκαιρία να κοιταχτεί και ο ίδιος.
klik.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου