Υπάρχουν παιδιά τα οποία γεννιούνται “αλλιώτικα” από ότι τα υπόλοιπα. Τουλάχιστον εξωτερικά φαίνεται σαν να διαφέρουν αρκετά από το μέσο όρο, σαν να μην μπορούν να ακολουθήσουν με τους ίδιους ρυθμούς, ούτε με τον ίδιο τρόπο τα υπόλοιπα. Συχνά, επίσης, τα παιδιά αυτά στοχοποιούνται και γίνονται “αντικείμενο” έντονης συζήτησης. Μερικές φορές η συμπεριφορά και η κριτική των άλλων παιδιών ενδέχεται να είναι σκληρή απέναντι τους αλλά και επίπονη…
Ωστόσο, αρκεί να ρίξουν μια πιο προσεκτική “ματιά από καρδιάς” για να διαπιστώσουν σχετικά γρήγορα πως αυτά τα “αλλιώτικα” παιδιά ελάχιστη διαφορά έχουν από εκείνα. Η ψυχή και των δύο είναι το ίδιο ζεστή και αγνή. Η καθαρή ματιά αυτών των ιδιαίτερων παιδιών, που αναζητούν την αποδοχή των υπολοίπων, θα πυροδοτήσει γρήγορα τη συμπάθεια προς αυτά ενώ είναι ικανή να τα βοηθήσει να συνδεθούν με τα υπόλοιπα.
Οι φιλίες στην παιδική ηλικία είναι ότι σημαντικότερο μπορεί να αποκομίσει ένα παιδί από την σχολική του εμπειρία. Ο πρώτος και βασικός στόχος που επιτυγχάνεται μέσα από το σχολείο είναι αυτός της κοινωνικοποίησης των παιδιών.
Η επικοινωνία μεταξύ των παιδιών αλλά και όλων των ανθρώπων γενικότερα δεν επιτυγχάνεται μόνο με τις λέξεις. Οι άνθρωποι είναι ικανοί να επικοινωνήσουν μια πληθώρα συναισθημάτων μέσα από απλές καθημερινές πράξεις, όπως ένα χάδι, ένα φιλί, ένα τραγούδι, ένα κομμάτι γραφής, ένα απόσπασμα από βιβλίο, μια ματιά, ένα χτυποκάρδι, μία ανάσα…
Τόσες πολλές αισθήσεις, τόσοι πολλοί τρόποι επικοινωνίας. Δεν είναι απαραίτητο να μένουμε μόνο στους προφανείς. Η φαντασία μας είναι ικανή να εφεύρει μια σειρά από διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας, τρόπους “αλλιώτικους” από τους συνηθισμένους.
Η ταινία μικρού μήκους “Cuerdas” (Χορδές), του Ισπανού Σκηνοθέτη Pedro Solis η οποία μάλιστα απέσπασε και βραβείο “Goya” ως καλύτερη μικρού μήκους ταινία κινούμενων σχεδίων, πραγματεύεται την τρυφερότητα και τη φιλία ανάμεσα σε δύο παιδιά , ένα εκ των οποίων πάσχει από εγκεφαλική παράλυση.
Η εγκεφαλική παράλυση όπως και κάθε είδος αναπηρίας είναι ένα άκρως ευαίσθητο ζήτημα, που απαιτεί μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Όσοι ενήλικες συναναστρέφονται με παιδιά, από ειδικούς ψυχικής υγείας, παιδαγωγούς μέχρι και απλούς γονείς καλούνται να ευαισθητοποιηθούν πάνω σε τέτοιου είδους ζητήματα έτσι ώστε να “διδάξουν” και να “εμφυσήσουν” στα παιδιά αυτά τις αξίες της αλληλεγγύης, της ενσυναίσθησης, της βαθιάς κατανόησης προς τα ευαίσθητα και αξιαγάπητα αυτά πλάσματα που το μόνο που λαχταρούν είναι να απολαύσουν την αγάπη και τη φροντίδα που κάθε παιδί ανεξαιρέτως δικαιούται να λαμβάνει.
αναπνοές
Ωστόσο, αρκεί να ρίξουν μια πιο προσεκτική “ματιά από καρδιάς” για να διαπιστώσουν σχετικά γρήγορα πως αυτά τα “αλλιώτικα” παιδιά ελάχιστη διαφορά έχουν από εκείνα. Η ψυχή και των δύο είναι το ίδιο ζεστή και αγνή. Η καθαρή ματιά αυτών των ιδιαίτερων παιδιών, που αναζητούν την αποδοχή των υπολοίπων, θα πυροδοτήσει γρήγορα τη συμπάθεια προς αυτά ενώ είναι ικανή να τα βοηθήσει να συνδεθούν με τα υπόλοιπα.
Οι φιλίες στην παιδική ηλικία είναι ότι σημαντικότερο μπορεί να αποκομίσει ένα παιδί από την σχολική του εμπειρία. Ο πρώτος και βασικός στόχος που επιτυγχάνεται μέσα από το σχολείο είναι αυτός της κοινωνικοποίησης των παιδιών.
Η επικοινωνία μεταξύ των παιδιών αλλά και όλων των ανθρώπων γενικότερα δεν επιτυγχάνεται μόνο με τις λέξεις. Οι άνθρωποι είναι ικανοί να επικοινωνήσουν μια πληθώρα συναισθημάτων μέσα από απλές καθημερινές πράξεις, όπως ένα χάδι, ένα φιλί, ένα τραγούδι, ένα κομμάτι γραφής, ένα απόσπασμα από βιβλίο, μια ματιά, ένα χτυποκάρδι, μία ανάσα…
Τόσες πολλές αισθήσεις, τόσοι πολλοί τρόποι επικοινωνίας. Δεν είναι απαραίτητο να μένουμε μόνο στους προφανείς. Η φαντασία μας είναι ικανή να εφεύρει μια σειρά από διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας, τρόπους “αλλιώτικους” από τους συνηθισμένους.
Η ταινία μικρού μήκους “Cuerdas” (Χορδές), του Ισπανού Σκηνοθέτη Pedro Solis η οποία μάλιστα απέσπασε και βραβείο “Goya” ως καλύτερη μικρού μήκους ταινία κινούμενων σχεδίων, πραγματεύεται την τρυφερότητα και τη φιλία ανάμεσα σε δύο παιδιά , ένα εκ των οποίων πάσχει από εγκεφαλική παράλυση.
Η εγκεφαλική παράλυση όπως και κάθε είδος αναπηρίας είναι ένα άκρως ευαίσθητο ζήτημα, που απαιτεί μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Όσοι ενήλικες συναναστρέφονται με παιδιά, από ειδικούς ψυχικής υγείας, παιδαγωγούς μέχρι και απλούς γονείς καλούνται να ευαισθητοποιηθούν πάνω σε τέτοιου είδους ζητήματα έτσι ώστε να “διδάξουν” και να “εμφυσήσουν” στα παιδιά αυτά τις αξίες της αλληλεγγύης, της ενσυναίσθησης, της βαθιάς κατανόησης προς τα ευαίσθητα και αξιαγάπητα αυτά πλάσματα που το μόνο που λαχταρούν είναι να απολαύσουν την αγάπη και τη φροντίδα που κάθε παιδί ανεξαιρέτως δικαιούται να λαμβάνει.
αναπνοές
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου