H συζήτηση για τη συνέντευξη είχε ξεκινήσει τον περασμένο μήνα. Με αφορμή ένα δημοσίευμα σε εφημερίδα της Λάρισας για «οδοντόβουρτσες που φυτρώνουν», πλησίασα τον Αναστάσιο Ντόκο.
Από τότε πέρασε καιρός, λίγο οι διακοπές, λίγο ότι μονίμως κάπου έτρεχε, λίγο ότι δεν προλάβαινα ούτε εγώ, φτάσαμε στα μέσα Αυγούστου. Better late than ever! Η συνέντευξη κανονίστηκε στο άψε σβήσε, άλλωστε με την τεχνολογία, δεν χρειάζεται να κάνουμε το «υπερατλαντικό» Αθήνα-Λάρισα. Ο ήχος του Skype ακούστηκε και σε δευτερόλεπτα, εμφανίστηκε στην οθόνη μου ο Αναστάσιος. Ενας χαλαρός, ευχάριστος άνδρας με τέρμα καλοκαιρινή περιβολή, που με χαιρετούσε, ενώ παράλληλα είχε το νου του και στο σπαγγέτι που έβραζε.
Η κουβέντα ξεκίνησε με λίγες ερωτήσεις για τη ζωή του. Μου είπε ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σουηδία από Ελληνες γονείς. Κάποια στιγμή τον έστειλαν στην Ελλάδα για να μάθει τη γλώσσα. Επέστρεψε όμως ξανά στη Σουηδία «Εκεί οι άνθρωποι έχουν κάνει στροφή προς το Eco-friendly. Πιστεύω ότι κι εδώ ο κόσμος αρχίζει να αλλάζει. Περνάμε σε ένα άλλο επίπεδο» μου εξηγεί, έχοντας αφήσει πια τη μακαρονάδα για να μου δείξει ότι στο σπίτι του δεν χωράνε πλαστικά και περιττές συσκευασίες.
Η συζήτηση άρχισε να παίρνει πολύ ευχάριστη τροπή, αφού μοιράζομαι τις ίδιες ανησυχίες. «Παίρνω χύμα προϊόντα και τα αποθηκεύω σε γυάλινες συσκευασίες. Δεν θέλω να κάνω απορρίμματα» μου τονίζει.
Το 2004 επιστρέφει στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στη Λάρισα, όπου είχαν σπίτι οι γονείς του και ανοίγει skate shops. «Μου αρέσει η Ελλάδα πολύ περισσότερο από τη Σουηδία. Μου αρέσει ο ήλιος, η χώρα, τα τσίπουρα...» μου λέει και αυτόματα τηλεμεταφέρομαι για λίγο στη «Γιώτα» στο Βόλο για ένα-δύο τσιπουράκια με μεζέ.
Τα «μεσοδόντια»
Ομως η μοίρα του δεν τον ήθελε ανάμεσα σε σανίδες, καπέλα και φαρδιά χαμηλοκάβαλα τζιν. Εκλεισε λοιπόν τα μαγαζιά και για πολύ καλή του τύχη, έπιασε τα μεσοδόντια (θα πάμε και στις οδοντόβουρτσες). Για όσους δεν γνωρίζετε, έτσι ονομάζονται τα λεπτά βουρτσάκια που καθαρίζουν τα δύσκολα σημεία ανάμεσα στα δόντια. Αυτή είναι ίσως και η μεγάλη του στιγμή. «Ημουν στην Ελλάδα και ήθελα να χρησιμοποιήσω μεσοδόντια, αλλά δεν είχα πολλές επιλογές. Υπήρχε μόνο μια μάρκα και δεν μου έκανε. Στην Αγγλία είχα δοκιμάσει κάποια που ήταν καταπληκτικά. Από το πουθενά βρέθηκα να φέρνω μεσοδόντια. Τα φόρτωνα στο ποδήλατο, έπαιρνα και τον Ντέξτερ (το αγαπημένο του Τζακ Ράσελ και πιστός του συνεργάτης σε ό,τι κάνει) και ανεβαίναμε Θεσσαλονίκη με το τρένο».
«Πηγαίναμε μαζί σε κάθε φαρμακείο. Ετσι ξεκίνησα και τώρα πια πελάτες μου είναι 4.000 φαρμακεία. Είχα και αποτυχίες, αλλά ποτέ δεν το έβαλα κάτω» μου λέει ο Αναστάσιος, τονίζοντας παράλληλα και τη σημασία του να δίνεις: «Συνεργάζομαι και με το Χαμόγελο του παιδιού. Για κάθε προϊόν που πωλείται δίνουμε ένα ποσό στο Χαμόγελο». Ο δαιμόνιος επιχειρηματίας δεν πήγε ποτέ στον προμηθευτή του «τα πάντα γίνονται μέσω μέηλ» μου λέει. «Αυτό δεν έχουν καταλάβει ακόμα κάποιοι εδώ στην Ελλάδα».
Η επιτυχημένη συνέχεια ήταν σχεδόν δεδομένη. Ο Αναστάσιος μετά την τεράστια αποδοχή που γνώρισαν τα μεσοδόντια, άρχισε να φέρνει και άλλα προϊόντα στοματικής υγιεινής που έγιναν κι αυτά ανάρπαστα -Κάπου εδώ χτυπάει το κουδούνι του. Πρέπει να στείλει μια παραγγελία και αφού το σπίτι είναι και το γραφείο του, τα κανονίζει όλα από κει.
Η «οδοντόβουρτσα που φυτρώνει»
«Ανακυκλώνω πολύ. Οπως σου είπα και πριν θέλω να πετάω ελάχιστα πράγματα» μου λέει ο Αναστάσιος φωνάζοντας τον Ντέξτερ για να μου τον γνωρίσει.
«Κάπως έτσι σκέφτηκα με τον συνεργάτη μου και γραφίστα Πέτρο Κακούρο, την οδοντόβουρτσα από μπαμπού. Στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει εδώ και χρόνια, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε ακόμη πλαστικές, οι οποίες χρειάζονται περίπου 100 χρόνια για να διασπαστούν».
Kάπου εδώ να σας πω ότι από την αγορά κάθε οδοντόβουρτσας τα 0,05 ευρώ πηγαίνουν στην ενίσχυση της προσπάθειας του «Taki’ s animal shelter» στην Κρήτη. Ενός καταφυγίου αδέσποτων σκυλιών που φροντίζει να βρει σπίτι σε όλες αυτές τις εγκαταλειμμένες ψυχούλες.
Τι σημαίνει όμως πρακτικά να χρησιμοποιείς οδοντόβουρτσα από μπαμπού; Μια βιοδιασπώμενη οδοντόβουρτσα, θάβεται στο χώμα και λιπασματοποιείται, αφού πρώτα αφαιρεθεί το τριχωτό της μέρος. Επιστρέφει δηλαδή στην αρχική της μορφή. Toν ρωτάω για τα χρήματα. Η οδοντόβουρτσα δεν κοστίζει ακριβά. Περίπου όσο μια πλαστική «Δεν είναι τα χρήματα αυτοσκοπός, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να αλλάξω τη νοοτροπία του Έλληνα. Επαναστάτες δεν είναι αυτοί που σπάνε βιτρίνες αλλά αυτοί που είναι σωστοί και καλοί άνθρωποι. Που σέβονται το περιβάλλον και τον συνάνθρωπό τους»
Η Be my Flower όπως είναι το όνομά της, είναι μια κούκλα. Μέσα κι έξω. Ερχεται σε ανακυκλώσιμη συσκευασία και δε χορτάινεις να την έχεις στα χέρια σου. Βγαίνει σε extra soft, soft και medium.
Πριν κλείσουμε το Skype, ο Αναστάσιος θέλει να πει κάτι τελευταίο αλλά σημαντικό «Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη γυναίκα μου που με ανέχεται τόσα χρόνια». Ποιος μπορεί να αρνηθεί μια τόσο όμορφη έκφραση αγάπης;
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου